اگر باران بودم انقدر می باریدم تا غبار غم را از دلت پاک کنم اگر اشک بودم مثل باران بهاری به پایت می گریستم اگر گل بودم شاخه ای از وجودم را تقدیم وجود عزیزت میکردم اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برایت مینواختم ولی افسوس که نه بارانم نه اشک نه گل و نه عشق اما هر چه هستم دوستت دارم. با هم راهی میشویم و دست بر گیسوان پریشان بهار از این سال کهنه رخت میبندیم. باز هم بوی عید میاید. بوی اسکناس های تا نخورده و نوی لای قرآن . طعم تخم مرغ های رنگی که. تار موی سپید روی سرم سبز میشود.

Saturday, April 28, 2012. We are still hoping to make this family of three a family of four, and believe it or not, we were so very close. Back in January, I found out I was pregnant! Friday, January 6, 2012. Well, well, well.

Sunday, October 14, 2007. This is our first adventure in blog land. My curiosity got the best of me and I had to start one for LuRayne and I. LuRayne and I had a week in New York City a couple.

نه از راههای جغرافیا و تغییر آب و هوا. نه از نوشته های هرودت و ردپای مارکوپولو. نه همسفر کریستف کلمب بودم. نه حکایتی از ژول ورن شنیدم. جهان زخمي بي مرحم بود. جهان نقشه مدينه فاضله بود. کجای نقشه بود که می سوخت. که بوی ازت و نفت می داد. که صلیب سرخ مهربان خواب نداشتند. دوربین ها بي خبر بودند. نه این حرف من نیست. که بر آسفالت نقش شده بود.